Rozkroje

Rozkroje to komputerowy system optymalizacji rozkroju surowców. W zależności od charakteru produkcji przedsiębiorstwa koszt surowca ma różny udział w cenie produktu finalnego, dochodzący nawetdo 80%. Gdy wykorzystanie surowca wiąże się z jego rozkrojem (fabryki mebli, fabryki odzieżowe, przedsiębiorstwa budowlane, zakłady elektroniczne, zakłady kamieniarskie itp.) pojawia się problem optymalizacji tej czynności.

Zastosowanie

Dzięki zastosowaniu komputerowego systemu optymalizacji rozkrojów można:

  • zmniejszyć koszty poprzez optymalne wykorzystanie surowca,
  • skrócić czas potrzebny na uruchomienie produkcji poprzez wykorzystanie komputera do żmudnych obliczeń,
  • usprawnić pracę poprzez zautomatyzowanie opracowania rozkrojów.

W dotychczasowej praktyce opracowaliśmy różne wersje systemu przeznaczone do rozwiązywania między innymi następujących zadań optymalizacji:

  • rozkrój na elementy o wymiarach netto,
  • rozkrój na elementy z nadmiarem na obróbkę,
  • rozkrój na formatki wielokrotne,
  • rozkrój na elementy dla pojedynczego zestawu,
  • rozwój z uwzględnieniem hierarchii rozkrawanych elementów (np. zamówienie → zestaw → szafka → element/akcesorium)
  • rozkrój tkaniny (tektury),
  • rozkrój tkaniny dla pojedynczego zestawu.

Działanie

Procedura optymalizacyjna musi uwzględnić szereg dodatkowych wymagań użytkownika wynikających z własności procesu produkcji, a w szczególności z wartości różnorodnych parametrów maszyn i urządzeń wykorzystywanych w przedsiębiorstwie. Poniżej zamieszczona została niepełna lista tych ograniczeń uwzględnianych w różnych opracowanych przez firmę procedurach optymalizacyjnych:

  • rzaz piły,
  • brzegowania płyty,
  • brzegowania powrotne dla rozkroju pakietów,
  • nadmiary na obróbkę dla pojedynczych formatek,
  • nadmiary technologiczne na obróbkę formatek wielokrotnych,
  • minimalne wymiary formatek wielokrotnych,
  • maksymalne wymiary formatek wielokrotnych,
  • obracanie elementu na płycie,
  • obracanie elementu na formatce wielokrotnej,
  • docinanie elementu poza formatyzerką,
  • maksymalna szerokość pasa czołowego,
  • minimalna szerokość wycofywanego pasa bocznego,
  • maksymalna długość jednego cięcia (długość prowadnicy),
  • dopuszczalny przesuw ruchomej częsci stołu,
  • maksymalna liczba różnych typów elementów na rozkroju,
  • maksymalna liczba różnych od siebie pasów pionowych,
  • maksymalna liczba różnych od siebie pasów poziomych.

Opracowane procedury znajdowały do tej pory zastosowanie międzyinnymi:

  • w fabrykach mebli do planowania rozkroju płyt pilśniowych i wiórowych,
  • w zakładach produkujących płyty pilśniowe i wiórowe,
  • do cięcia (łamania) szyb,
  • w zakładach kamieniarskich,
  • do rozkroju surowca z jednym nieograniczonym wymiarem typu tkanina lub wstęga tektury.

Na życzenie nowego użytkownika możliwe jest opracowanie procedur optymalizacyjnych spełniających ograniczenia i wymagania dla nowych typów maszyn tnącychi samego surowca.

Dodatkowe informacje

Program, jako aplikacja DOS'owa, ma niewielkie wymagania sprzętowe.